அட நான் தெரியாம தான் கேக்கறேன்

உலகில் இரண்டு விதமான அறிவாளிகள் உண்டு. ஒன்று, தனக்கு தெரிந்ததெல்லாம் சுட்டிக்காட்டி தான் அறிவாளி என்று நிரூபிப்பவர்கள். மற்றொன்று அடுத்தவர்களுக்கு தெரியாததை எல்லாம்  சுட்டிக்காட்டி தான் அறிவாளி என்று நிரூபிப்பவர்கள். மூன்றவதாக ஒருவர் சில ஆண்டுகளாக உலா வருகிறார். அவர் வேறு யாருமல்ல, நம்ம விஜய் டிவி நீயா நானா கோபிநாத். தனக்கு தெரிந்ததை எல்லாம் சொல்லி, அது எதுவும் உனக்கு தெரியவில்லை. உனக்கு தெரிந்த நாலு விஷயமும் தப்பு. என்று ஆழ்ந்த அனுதாபங்களோடு பேட்டி எடுப்பவர்களை வழியனுப்பி வைக்கும் திறமை சாலி.

எனக்கு கோபிநாத் அவர்கள் மேல் மிகுந்த மரியாதை உண்டு. மிகச்சிறந்த பேச்சாளர். என் கல்லூரிக்கு அவர் சென்ற ஆண்டு வந்திருந்தபோது கடும் கூட்டத்துக்கு நடுவே நின்று அவர் பேச்சைக்கேட்டேன். திடீரென்று என்ன ஆயிற்று அவருக்கு? நல்லத்தானையா போய்க்கிற்றுந்துது?

ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் குடும்பத்தோடு உட்காந்து நீயா நானா பார்ப்பது என் வீட்டில் ஒரு வழக்கமாக இருந்தது. சில மாதங்களாக நான் அந்த நிகழ்ச்சியை பார்ப்பதில்லை. ஏனோஅந்த நிகழ்ச்சி இப்போதேல்லாம் கருத்துக்களை தாண்டி மக்களிடம் ஏதோ பொருளை வியாபாரம் செய்வதைப்போல் போலி ஆடம்பரங்களையே மையயமாகக்கொண்டு செயல்பட்டுவருகிறது என்ற எண்ணம் எனக்கு. 

நல்ல வாக்குவதங்கலையே கொண்டிருந்த நீயா நானா நிகழ்ச்சி, குக்கர் மிக்சி குடுத்து கூட்டம் சேர்க்க ஆரம்பித்து விட்டது. விருந்தினர்கள் என்ற பேரில் சமூகத்தில் பெரிய இடத்தில் இருப்பவர்களை கூப்பிட்டு வந்து அவர்களை தர்மசங்கடப்படுத்துவதில் என்ன ஆர்வமோ இவருக்கு, எனக்கு புரியவில்லை.

ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் குறைந்தது இரண்டு சிறப்பு விருந்தினர்கள் நிகழ்ச்சிக்கு அழைக்கப்படுகிறார்கள். நிகழ்ச்சிக்கு நடுவராக விளங்கும் கோபிநாத் யாரேனும் ஒருவர் பக்கம் சாய்ந்து விடுகிறார். எந்த பக்கத்தில் இருந்து நிறைய கைத்தட்டல்கள் வருகிறதோ, எந்த கும்பல் இவரது நக்கல் நிறைந்த வாசகங்களை அதிகம் ரசிக்கின்றதோ அந்தப்பக்கமே பேசுகிறார் நடுவர் கோபிநாத். 

சில சமயங்களில் சபை மரியாதை மறந்தும் அளவு மீறியும் பல வாக்குவாதங்கள் இந்நிகழ்ச்சியில் இடம்பெறுகின்றது. தெரிந்தே அவமானப்படுத்துகிறாரா இல்லை அவர் இப்படித்தான என்று புரியவில்லை எனக்கு.

நல்ல கருத்துகள் இருந்தால் ****-பற்றி கவலைப்பட வேண்டாமே? சென்ற வாரம் அப்படித்தான் பவர்ஸ்டார் டாக்டர் சீனிவாசனை நிகழ்ச்சிக்கு அழைத்திருந்தனர். போலி கெளரவம் தான் அன்றைய தலைப்பு. அவரிடம் அதைப்பற்றி கேட்காமல் அவரை அவமானப்படுதுவதையே குறியாகக்கொண்டு கேள்வி கேட்டமாதிரியே இருந்தது. அவருக்கு எதிராக அமர்ந்திருந்தவர் ஒரு சமூகவாதி. என்றைக்கு சமூகவதிகளும் சினிமாகரர்களும் ஒத்துப்போயிருக்கின்றனர்? சங்கடமாக இருந்தது, அந்த நடிகர் ஏதோ தன்னிடம் இருக்கும் பணத்தை வைத்துக்கொண்டு நடிகனாகவேண்டும் என்ற ஆசையை நிறைவேர்திக்கொண்டிருக்கிறார். உங்களுக்கு பிடிக்கவில்லையெனில் அவரை ஆதரிக்காதீர்கள். என்னதான் மோசமான படங்களில் நடித்தாலும் அவர் படங்களின் மூலம் நாலு பேரின் குடும்பத்தில் அடுப்பு எரிகின்றது. அதை நீங்கள் பாராட்டவேண்டாம். சமூகத்தில் அவரை பெரிய மனிதராக பார்க்கவேண்டாம். ஒரு சம மனிதனாக பார்க்க வேண்டுமா இல்லையா? கோமாளித்தனமாக இருக்கிறார் என்பதற்காக சபையில் அமர்த்திவைத்து இவரைப்பார்த்து சிரியுங்கள் என்று சொல்வது மனித உரிமை மீறல். மனசாட்சியற்ற செயல்.

கோபிநாத் ஒரு சிறந்த தொகுப்பாளர், சிறந்த பேச்சாளர், சிறந்த எழுத்தாளர்.

அட நான் தெரியாம தான் கேக்கறேன், கோபிநாத் எந்த அளவுக்கு சிறந்த மனிதர்?

How does it matter if the IPL is fixed?

Dear closet CSK fan (in other words, Dear people),


I agree you are an ardent cricket fan, you worship test cricket and you have an XXL size Dravid poster on your bedroom wall. But what is your problem with IPL? I mean one moment you sit quietly and watch Pune Warriors and Deccan Chargers play one blade game, once Chennai starts winning you start reacting like you ate Molaga Bhajji (Chilli Pakoda/ Roasted flour with chilli in between). You cry all over saying IPL is fixed. These people are cheating the public. Well, if you expect quality cricket in 20 overs both sides will end up scoring 80 odd runs and then IPL will die a slow death like Raju Rastogi's father in 3 idiots. If you want entertainment AND quality cricket, you should play one in your computer only. It is entertaining and you will definitely not admit that it is of poor quality because you are the one playing. 


Let me ask you, did you find Siddhu irritating before you created a twitter account? Some people found his statements cliched and started dissing him, yes. But you wanted to be noticed. 


You wanted to blame IPL. And you wanted to be heard. So, you started tweeting everything with #IPL. I mean there is a level of desperation dude. If you tweet " YAY!!!111 My dog successfully moocha-ed today #IPL" Danny Morrison won't read it out. 


Most people claiming that IPL is fixed are claiming so because the matches go down till the last ball. Well, you wanted entertainment. There, you get it. How many of us watch movies repeatedly just for their entertainment factor? This happens once a year, have got a good fan following, why not let people enjoy? No, you HAVE to find faults with it.


First, you said it is spoiling quality cricket. But you want Sehwag to score a century in 50 balls in a match where each team plays 50 overs. Even in a test match you watch till Sehwag gets out and refresh cricinfo once in 20 minutes when Dravid is batting. Why should you talk about spoiling the quality of cricket?


I wonder if you would have cried out 'match fixing' if your favorite team reached the play-offs or the final. When United wins title after title you seem to have no problem. But it is CSK, so you should claim that it is fixed. 


Dhoni hits a six, it is fixed. Morkel hits a six, it is fixed. Murali Vijay gets Hussey run out, it is fixed. Warner makes a fool of himself, it is fixed.


Amits and Gults think this is JEE and Chennai people are not supposed to fare well. Well we ended up bidding you farewell. KKR might end up winning the final but you will complain if CSK fans update status saying we have done it twice. You will take pains, research cricinfo pull up statistics and all just to prove us wrong. But we will simply reply saying that we have won it more number of times than you have reached the finals. 


You can like IPL, hate IPL, but when a billion people are watching it, you just cannot ignore talking about it. If you don't like the idea of it, do not watch or endorse. It is not like test cricket is dying because people are watching IPL, it could be because there aren't enough people who are watching test matches. But I'm quite sure that's not the case.


Anyway, put whistle. 

The tale of two cities

So like Suriya in Varanam Aayiram I decided to leave my city in search of a girl. Now that we have established all that I am going to type underneath is going to be as truthful as the first sentence we shall start every sentence with 'I wish'. 


Due to my extraordinary interests in research and outstanding academic records (read as invaluable favor and a derisive snort) I got an opportunity to intern at a famous institute in Bombay. I was all excited about spending my time away from home for a month (turning 20 and all that shizz). So I bid adieu to my family and boarded a train to Bombay a.k.a 'Amit land'. Tickets were booked but sadly I did not get a berth to sleep on. But since I was used to staying up all night and sleeping during the day I thought I can exchange berths with the non-nocturnal people. Brilliantly worked out plan, that was.


I am not sure if it was Andhra or Karnataka, mostly because the station names reminded me of Diwali sweets, people decided to demonstrate the power of the Indian population. People entered the train in tens. It was like the labor ward in some hospital. One moment there were snoring uncles and the next it was filled with kids looking at you like you are a Tyrannosaurus rex at the Museum of natural history. 


I mean come on. One, you don't have a ticket. Two, you don't have the right to ask me to adjust. Three, I cannot understand what you are speaking. Four, nothing I just got carried away. So due to the fear of dodging all these people I had to control my bladder and all to save my seat. Also I had to save my seat from my bladder. Too many complications.


One fellow kept smiling at me till he got a seat on the opposite side. Creepy, that was. And then I passed a few stations with names tracing the roots of swear words (Madar, Dadar and all) and then reached Mumbai. Then started the adventure. One shady taxi driver took me to the address i asked for. I couldn't find a room there. So one autodriver hi-jacked me. Then another taxi driver fought with this auto guy and hi-jacked me and made me check in into a shady hotel. I couldn't sleep only. I was scared someone would kill me and take all my luggage (Seriously :|).  Then about 7 hours after I reached Bombay I escaped and reached my institute. That's when I took a breather. That's when I started thinking clearly. And the first thought that came to my mind was "This place can never be Madras."